Ulga za złe długi w PIT i CIT

Od 1 stycznia 2020 roku dostępna w podatku dochodowym od osób fizycznych i prawych ulga na złe długi.
Ulga na złe długi polega na tym, że:

• Wierzyciel będzie miał prawo zmniejszyć swój dochód o wartość swojej wierzytelności, niezapłaconej przez dłużnika, w dacie, w której upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Wierzytelności musi być rozpoznana, jako przychód podatkowy wierzyciela, a ponadto wierzytelność ta dotyczyć ma roszczenia o zapłatę świadczenia pieniężnego wynikającego z transakcji handlowych.

• Dłużnik będzie miał obowiązek zwiększenia swojego dochodu o zaliczaną do kosztów podatkowych wartość zobowiązania, nieuregulowanego przez niego, w dacie, w której upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Dłużnik będzie musiał zwiększyć dochód bez względu na to, czy wcześniej zaliczył niezapłacone zobowiązanie do swoich kosztów podatkowych, czy też nie. Zobowiązanie to ma dotyczyć zapłaty świadczenia pieniężnego wynikającego z transakcji handlowych.

Wierzyciel, jak i dłużnik będą zmniejszać albo zwiększać swoją zaliczkę za miesiąc, w którym minie 90 dni od upływu umówionego terminu zapłaty. W przypadku, gdy wierzytelność zostanie zbyta lub uregulowana, albo zobowiązanie zostanie uregulowane przez dłużnika, transakcja ta podlega odwróceniu bieżącym miesiącu, co ma wpływ na wysokość zaliczki. W zeznaniu składanym za rok, w którym minie 90 dni od upływu umówionego terminu zapłaty, wierzyciel i dłużnik będą zmniejszali albo zwiększali swój dochód do opodatkowania. Zmniejszenia lub zwiększenia dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta albo zobowiązanie nie zostało uregulowane. W przypadku późniejszego zbycia lub uregulowania wierzytelności, albo uregulowania zobowiązania przez dłużnika, dochód podlega zwiększeniu albo zmniejszeniu, co należy wykazać w zeznaniu rocznym, składanym za rok, w którym dokonano takiego uregulowania lub zbycia.

Okres 90 dni liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania. Jeżeli termin zapłaty określono na fakturze (rachunku) lub w umowie z naruszeniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, przez termin zapłaty rozumie się termin określony zgodnie z przepisami tej ustawy (co do zasady 60 dni od dnia doręczenia faktury lub rachunku).

Ulga na złe długi stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

• dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

• od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;
• transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ulgi na złe długi nie stosuje się do transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi. Wierzytelności odliczone od dochodu nie podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych na podstawie innych przepisów ustaw podatkowych, w tym poprzez rezerwy lub odpisy.

Nowe zasady mają zastosowanie do transakcji handlowych, w przypadku których termin zapłaty upłynął po dniu 31 grudnia 2019 r.