ECOVIS Poland Sp. z o.o. | ul. Garażowa 5A, 02-651 Warszawa
Fundusz inwestycyjny (SFI) – cz. II
Zasady zaliczania do kosztów podatkowych odpisów na wyodrębniony w kapitale rezerwowym podatnika fundusz.
- Nowy art. 15 ust. 1hb projektowanej ustawy CIT określa przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na wyodrębniony w kapitale rezerwowym podatnika fundusz, utworzony na cele inwestycyjne. Odpisy te, aby mogły zostać rozliczone w kosztach podatkowych, powinny odpowiadać wartości zysku spółki (lub jego części), osiągniętego za rok poprzedzający dany rok podatkowy oraz równowartości środków pieniężnych faktycznie wpłaconych (nie później niż w dniu dokonania odpisu) na dedykowany rachunek, inny niż rachunek płatniczy podatnika, prowadzony w Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK) albo innym banku, jeśli bank ten posiada zawartą z BGK umowę o współpracy w zakresie wymiany informacji o środkach gromadzonych na tym rachunku.
- Ponadto, odpisy muszą dla podatnika stanowić koszt ekonomicznie/faktycznie poniesiony (środki nie mogą pochodzić z pożyczki, kredytu, dotacji, subwencji, dopłat i innych form wsparcia finansowego), a celem wydatkowania środków muszą być cele (nakłady) inwestycyjne określone w art. 28g projektowanej ustawy CIT.
Zatem oprócz podstawowych przesłanek uznania za koszt podatkowy wprowadzono także pewne kryteria dodatkowe.
W przypadku, gdy podatnik dokona w roku podatkowym wydatków z funduszu w sposób niezgodny z założeniami istnienia funduszu, tj. wydatku na cele inne niż inwestycyjne lub wydatku z tego funduszu, który został sfinansowany lub zwrócony podatnikowi w jakiejkolwiek formie albo w roku podatkowym zostały naruszone warunki albo wydatkowanie środków nie zostanie dokonane w terminie, oprócz obowiązku zapłaty odsetek podatnik utraci prawo do dokonywania odpisów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów przez okres 3 lat podatkowych, nie krócej jednak niż przez okres 36 miesięcy.
Przepisy regulujące konsekwencje niewłaściwego wykorzystania środków funduszu mają na celu zapobieganie działaniom optymalizacyjnym polegającym m.in. na traktowaniu funduszu jako formy lokaty środków finansowych, bez faktycznego celu ich wykorzystania na inwestycje. Ponieważ rozliczenie odpisów na fundusz na cele inwestycyjne stanowi duże odstępstwo od istniejących zasad rozliczenia w kosztach podatkowych ceny nabycia lub wytworzenia środków trwałych istnieje uprawnione oczekiwanie od podatników, co do rzetelności w tworzeniu takiego funduszu, wyłącznie w sytuacji istnienia realnych planów inwestycyjnych.
Zgodnie z projektowanymi przepisami, do kosztów uzyskania przychodów nie mogą zostać zaliczone wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (dokonywane według zasad określonych w art. 16a–16m projektowanej ustawy CIT), od tej części ich wartości, która została bezpośrednio sfinansowana środkami funduszu utworzonego na cele inwestycyjne (art. 16 ust. 1 pkt 48a projektowanej ustawy CIT). Regulacja ma na celu zapewnienie, że wskazane kategorie nie będą kilkukrotnie pomniejszać podstawy opodatkowania. W przypadku funduszu inwestycyjnego dochodziłoby do ujęcia odpisu w kosztach, a następnie amortyzacji zakupionego środka trwałego, podczas gdy celem regulacji jest jedynie przyspieszenie rozliczenia wydatków w kosztach podatkowych, a nie jego multiplikacja. Jeśli środek trwały został jedynie częściowo sfinansowany odpisem z funduszu, wyżej wskazane ograniczenie dotyczy jedynie tej części, której odpowiada dokonany odpis z funduszu.